Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Duo Reges: constructio interrete. Paria sunt igitur. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Pauca mutat vel plura sane;

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Quae si a vobis talia dicerentur, qualibus Caius Marius uti
poterat, ut expulsus, egens, in palude demersus tropaeorum
recordatione levaret dolorem suum, audirem et plane
probarem.

Ea possunt paria non esse.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Bork: Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
Quid Zeno?: At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Primum divisit ineleganter; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Minime vero, inquit ille, consentit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Qui convenit? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.