Sullae consulatum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Duo Reges: constructio interrete. Erit enim mecum, si tecum erit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

1. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
2. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
3. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
4. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
5. Quod quidem nobis non saepe contingit.
6. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Idemne, quod iucunde? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Venit ad extremum;

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Reguli reiciendam;

Nihil ad rem! Ne sit sane;

Beatum, inquit.

Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere.

• [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
• Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
• Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
• Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Quam multa vero iniuste fieri possunt, quae nemo possit reprehendere! si te amicus tuus moriens rogaverit, ut hereditatem reddas suae filiae, nec usquam id scripserit, ut scripsit Fadius, nec cuiquam dixerit, quid facies?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Idemne, quod iucunde? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem
dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit
ultimum bonorum, quod ille;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.