Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Pollicetur certe.: Sed ad illum redeo.
Bork: Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
Bork: Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Bork: Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
Bork: Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Etiam beatissimum?: Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Bonum valitudo: miser morbus.
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo
eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque
extrerno bonorum.

Sed hoc sane concedamus.
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Ut vero conservetur omnis homini erga hominem societas, coniunctio, caritas, et emolumenta et detrimenta, quae felmata et blammata appellant, communia esse voluerunt;